بررسی تحمل به شوری چند لاین جو در استان گلستان

در این تحقیق به منظور ارزیابی تحمل به تنش شوری در جو، 10 لاین پیشرفته در 4 تکرار به صورت دو آزمایش جداگانه، در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی کشت شدند. یک آزمایش به عنوان محیط بدون تنش و آزمایش دیگر به عنوان محیط دارای تنش شوری در نظر گرفته شد. عملکرد لاین ها در سطح 1 درصد در محیط بدون تنش اختلاف معنی داری را نشان داد و لاین 1 در این محیط دارای بیشترین عملکرد بود که با لاین 2 از نظر آماری اختلاف معنی داری نداشت. در محیط تنش، عملکرد لاین ها در سطح 5 درصد اختلاف معنی داری را نشان داد و در این محیط نیز لاین 1 بیشترین عملکرد را دارا بود ولی با لاین 2 از لحاظ آماری اختلاف معنی داری نداشت. تغییرات صفات از محیط بدون تنش به محیط دارای تنش شوری محاسبه شدند. تغییر صفت عملکرد از محیط بدون تنش به محیط دارای تنش نسبتاً بالا بود (35/21%) که نشان دهنده تأثیر شوری بر عملکرد و اجزاء آن می باشد. همبستگی ساده بین صفات برای دو محیط محاسبه شد. در محیط بدون تنش عملکرد با صفات وزن سنبله، عملکرد بیولوژیک، وزن هزار دانه و شاخص برداشت همبستگی معنی داری داشت. در محیط دارای تنش شوری، عملکرد با صفات محتوای آب نسبی برگ، ضریب پایداری غشاء، وزن سنبله، عملکرد بیولوژیک، تعداد دانه در سنبله و وزن هزار دانه همبستگی معنی داری داشت. بر اساس شاخص های تحمل به تنش، لاین 1 برای شاخص های متوسط محصول دهی هندسی، متوسط محصول دهی و شاخص تحمل به تنش برتر از سایر ارقام بود. با توجه به انجام تجزیه علیت، می توان از صفات تعداد دانه در سنبله و وزن هزار دانه به عنوان معیارهای انتخاب به منظور بهبود و افزایش عملکرد در محیط شور استفاده کرد.